Kruip in uw bunkers, maak je klaar voor het gevecht! De Nederlandse taal zal lijden onder de aanslag ! Verslagen, gedichten, recensies, alles zal voorbij komen!

donderdag 9 mei 2013

Aka teijū


 
Om even lekker in het tijdgevoel te komen


Bezonken rood is een boek vol zelfmedelijden en antidepressiva. Het verhaal van een ex-kampgevangene en zijn kampsyndroom vult de pagina’s met verschillende anekdotes vol gruwelijke scenes.  Jeroen Brouwers heeft in detail alle misselijkmakende gruwelijkheden van de jappenkampen beschreven en verteld daardoorheen ook nog eens het verhaal over het verlies van zijn moeder en zijn afschuw voor de ‘geschonden’ vrouw.  Een roman met historische feiten, dat is hoe bezonken rood werd omschreven. Op deze omschrijving is veel kritiek geweest, omdat die historische feiten niet zouden kloppen.  Jeroen brouwers heeft na veel geruzie met verschillende personen zijn uitspraak gedaan over zijn boek. “Ik heb niet gelogen, ik heb een roman geschreven.” (De Vos, 1982: 45).



Deze uitspraak zou de discussie die over het boek plaats heeft gevonden uiteindelijk hebben gesust. Maar toch is er een storm van lovende toch wel slechte kritiek op het boek geleverd.  De historische feiten zouden niet accuraat zijn, sommigen uitspraken zouden niet zijn gezegd en verschillende vreselijke gebeurtenissen zouden zijn overdreven of zelfs leugens zijn geweest.  Zo zou de uitspraak over Hirohito en zijn gelijkenis tot Hitler onwaar zijn, en zouden verschillende data zoals de film die Jeroen keek in het boek niet accuraat zijn. 
Het idee is toen ontstaan dat het hele boek bij elkaar was gelogen. Nu kan je denken, waarom is een gelogen boek slecht?  De millennium trilogie was ook niet waar en toch zijn het zeer goede boeken. Niemand maakte het uit of het waar was of niet. Echter gaf Rudy Kousbroek niet mee toen er werd verteld dat ‘Bezonken Rood’ een literaire werk vol va waarheden was. Hij vond dat Brouwers niet langer door kon gaan met het aanprijzen van zijn boek en de waarheid te verkopen aan niet wetende zielen. Die waarheid zou namelijk niets meer zijn dan een verzameling van leugens die een onrealistisch beeld zouden geven van de kampen.



Na informatie te hebben opgezocht over de kampen en de situatie door kon ik alleen maar concluderen dat de kampen inderdaad een hel zouden zijn geweest. De hygiëne was slecht, verschillende ziektes huisden in de kampen en het voedsel was schaars. In het kader van de Japanse cultuur werden de kampgevangene slecht behandeld.  Als je een echte strijder was zou je namelijk overwinnen of doodgaan tijdens de strijd, zo nodig door seppuku te plegen. (eervolle zelfmoord.)  Een gevangene zou je als japanner nooit worden., gevangenen waren slechts verliezers die te laf waren om hun leven te eindigen.  Behalve deze informatie was er niet veel te vinden over de situaties in de jappenkampen. Weinig is geschreven over de verscheidene martelingen die moeten hebben plaats gevonden.  Dit resulteerde in een soort van begrip voor de situaties die beschreven zijn in Bezonken Rood. Niemand weet wat daar echt gebeurd is behalve de mensen die het zelf hebben meegemaakt. Zoals zij die situaties hebben ervaren zullen zij het doorvertellen aan hun medemens. Het kan zo zijn dat Jeroen Brouwers als kind die situaties zo heeft beleefd en later in die extravagante manier heeft opgeschreven. Dit is dan zijn waarheid, zijn perceptie en oogpunt, daar kunnen wij als lezer niks aan veranderen. Wij beschouwen slechts zoals hij het wil dat wij het beschouwen. Echter kan ik me aan de andere kant ook wel inleven in Rudy, want zulke beschouwingen mogen nooit als de waarheid worden verkocht, omdat het slechts een interpretatie is van een bepaalde situatie.



Toch vind ik de gehele ruzie om eerlijk te zijn slechts een kwestie van gezeik. De argumenten die werden gepresenteerd waren niet van veel inhoud en waren voornamelijk gebaseerd op gevoelens. De gehele discussie is aan de oppervlakte gebleven en heeft niet veel verandert.  Bezonken Rood is een prima boek om te lezen en geeft inzicht in het hoofd van een ex-gevangenen. Als mensen voortaan een boek kunnen lezen zonder er een verdere waarde aan te achtten en het gewoon als en verhaal kunnen zien dan zou dat prachtige kunnen zijn. Voor historische feiten lees ik in mijn geschiedenisboek en raadpleeg ik wetenschappelijke bronnen. Voor mijn vermaak en algemene kennis van de mens lees ik boeken. 

Bronnen