Kruip in uw bunkers, maak je klaar voor het gevecht! De Nederlandse taal zal lijden onder de aanslag ! Verslagen, gedichten, recensies, alles zal voorbij komen!

donderdag 9 mei 2013

Aka teijū


 
Om even lekker in het tijdgevoel te komen


Bezonken rood is een boek vol zelfmedelijden en antidepressiva. Het verhaal van een ex-kampgevangene en zijn kampsyndroom vult de pagina’s met verschillende anekdotes vol gruwelijke scenes.  Jeroen Brouwers heeft in detail alle misselijkmakende gruwelijkheden van de jappenkampen beschreven en verteld daardoorheen ook nog eens het verhaal over het verlies van zijn moeder en zijn afschuw voor de ‘geschonden’ vrouw.  Een roman met historische feiten, dat is hoe bezonken rood werd omschreven. Op deze omschrijving is veel kritiek geweest, omdat die historische feiten niet zouden kloppen.  Jeroen brouwers heeft na veel geruzie met verschillende personen zijn uitspraak gedaan over zijn boek. “Ik heb niet gelogen, ik heb een roman geschreven.” (De Vos, 1982: 45).



Deze uitspraak zou de discussie die over het boek plaats heeft gevonden uiteindelijk hebben gesust. Maar toch is er een storm van lovende toch wel slechte kritiek op het boek geleverd.  De historische feiten zouden niet accuraat zijn, sommigen uitspraken zouden niet zijn gezegd en verschillende vreselijke gebeurtenissen zouden zijn overdreven of zelfs leugens zijn geweest.  Zo zou de uitspraak over Hirohito en zijn gelijkenis tot Hitler onwaar zijn, en zouden verschillende data zoals de film die Jeroen keek in het boek niet accuraat zijn. 
Het idee is toen ontstaan dat het hele boek bij elkaar was gelogen. Nu kan je denken, waarom is een gelogen boek slecht?  De millennium trilogie was ook niet waar en toch zijn het zeer goede boeken. Niemand maakte het uit of het waar was of niet. Echter gaf Rudy Kousbroek niet mee toen er werd verteld dat ‘Bezonken Rood’ een literaire werk vol va waarheden was. Hij vond dat Brouwers niet langer door kon gaan met het aanprijzen van zijn boek en de waarheid te verkopen aan niet wetende zielen. Die waarheid zou namelijk niets meer zijn dan een verzameling van leugens die een onrealistisch beeld zouden geven van de kampen.



Na informatie te hebben opgezocht over de kampen en de situatie door kon ik alleen maar concluderen dat de kampen inderdaad een hel zouden zijn geweest. De hygiëne was slecht, verschillende ziektes huisden in de kampen en het voedsel was schaars. In het kader van de Japanse cultuur werden de kampgevangene slecht behandeld.  Als je een echte strijder was zou je namelijk overwinnen of doodgaan tijdens de strijd, zo nodig door seppuku te plegen. (eervolle zelfmoord.)  Een gevangene zou je als japanner nooit worden., gevangenen waren slechts verliezers die te laf waren om hun leven te eindigen.  Behalve deze informatie was er niet veel te vinden over de situaties in de jappenkampen. Weinig is geschreven over de verscheidene martelingen die moeten hebben plaats gevonden.  Dit resulteerde in een soort van begrip voor de situaties die beschreven zijn in Bezonken Rood. Niemand weet wat daar echt gebeurd is behalve de mensen die het zelf hebben meegemaakt. Zoals zij die situaties hebben ervaren zullen zij het doorvertellen aan hun medemens. Het kan zo zijn dat Jeroen Brouwers als kind die situaties zo heeft beleefd en later in die extravagante manier heeft opgeschreven. Dit is dan zijn waarheid, zijn perceptie en oogpunt, daar kunnen wij als lezer niks aan veranderen. Wij beschouwen slechts zoals hij het wil dat wij het beschouwen. Echter kan ik me aan de andere kant ook wel inleven in Rudy, want zulke beschouwingen mogen nooit als de waarheid worden verkocht, omdat het slechts een interpretatie is van een bepaalde situatie.



Toch vind ik de gehele ruzie om eerlijk te zijn slechts een kwestie van gezeik. De argumenten die werden gepresenteerd waren niet van veel inhoud en waren voornamelijk gebaseerd op gevoelens. De gehele discussie is aan de oppervlakte gebleven en heeft niet veel verandert.  Bezonken Rood is een prima boek om te lezen en geeft inzicht in het hoofd van een ex-gevangenen. Als mensen voortaan een boek kunnen lezen zonder er een verdere waarde aan te achtten en het gewoon als en verhaal kunnen zien dan zou dat prachtige kunnen zijn. Voor historische feiten lees ik in mijn geschiedenisboek en raadpleeg ik wetenschappelijke bronnen. Voor mijn vermaak en algemene kennis van de mens lees ik boeken. 

Bronnen


zondag 24 maart 2013

Alleen sta je er het beste voor



Vroeger, in de goede oude tijd was alles nog prachtig, relaties hielden stand vanwege de slechte huizenmarkt en vanwege het geld. Niemand wilde alleen eindigen en het financieel zelf moeten ophoesten. Maar nu men officieel de hoop in een aantrekkende huizenmarkt heeft verloren en internetdaten een nieuwe partner dichter bij huis heeft gebracht worden scheidingen erg aantrekkelijk.
Alleen sta je er het beste voor, samengaan zorgt enkel en alleen voor problemen. Wat je nooit hebt gehad zal je ook nooit kunnen verliezen. De pijn van familiebonden die verslechteren, ruzies tussen geliefden, scheidingen, dat hoef je allemaal niet mee te maken als je er alleen voor staat in het leven. Echter heeft de mensheid om één of andere reden er toch voor gekozen om de liefde te behouden in het overlevingsproces. Wij hebben lief, wij worden verliefd en binden gevoelens aan de noodzaak om ons voort te planten. Dit zorgt voor de menige complicaties, van hysterische tienerdrama’s tot heuse echtscheidingen.  Eeuwen lang hebben wij ons  verbonden met elkaar, we zijn uitgehuwelijkt, hadden stiekeme relaties en hebben moorden gepleegd voor de liefde.



Maar het lijkt of die liefde tegenwoordig vervaagt, overspel en buitenechtelijke relaties zijn niet langer taboe. Scheiden is net zo normaal geworden als de moderne depressie. Tegenwoordig lijkt het wel alsof de mensheid steeds vaker doorkrijgt dat alleen zijn zijn voordelen heeft, sinds het begin van de 21ste eeuw is het aantal eenpersoonshuishoudens flink toegenomen.  Waar komt die trend vandaan? Wat is er gebeurt met de genegenheid en de trouw, waarom hebben wij beslist om uit elkaar te gaan?

 

Al deze vragen werden bij mij opgeroepen na het lezen van Bonita Avenue. Dit boek ,wat aardig de hemel in word geprezen, heb ik getracht te lezen de afgelopen tijd. Het is een zeer intrigerend maar ook ingewikkeld boek. Het verhaal wordt verteld door drie hoofdpersonen en het is zo a-chronologisch als een boek maar kan zijn. Bonita Avenue bied ons een kijkje in een familie drama van de bovenste plank.  Het beschrijft het verhaal van een hoogleraar Wiskunde en geblesseerd Judoka Siem Sigerius, zijn stiefdochter Jodi en haar psychotische vriend Aaron.  De drie karakters zijn nauw verbonden met elkaar, de beslissingen die zij nemen beïnvloeden het leven van elk ander.



Voor een goede samenvatting van het plot: http://www.scholieren.com/boekverslag/69878

vergeleken met de andere korte samenvattingen die ik kon vinden was deze het best. Misschien iets te uitgebreid maar om dit boek te snappen is een lange samenvatting toch wel nodig. 



Nadat ik het boek gelezen had vroeg ik mij gelijk af wie eigenlijk de hoofdpersoon van dit boek was. Na het grondig geanalyseerd te hebben kwam ik tot de conclusie dat de focus lag op Siem. Ook al word hij niet direct als hoofdpersoon neergezet, al de verhalen slaan op iets in zijn leven. Zijn dochters, zijn criminele zoon, zijn buitenechtelijke relaties, zijn band met Aaron, de conflict punten in dit boek zijn altijd wel terug te brengen naar Siem. Na het hele boek te hebben gelezen kon ik een rijtje maken met de slechte perioden in Siem’s leven.  Al zijn problemen begonnen eigenlijk toen hij voor de eerste keer vreemdging en werd betrapt door zijn vrouw. De echtscheiding die daaruit volgde maakte plaats voor een relatie met zijn minnares, Tineke. Later bedroog hij Tineke weer met een eerstejaars studente op zijn campus. Die twee keer punten in de liefde van Siem hebben mij aan het denken gezet over overspel en echtscheidingen.





De bloei van de eenzaamheid






Zo publiceerde nu.nl 9 maart 2012 een artikel naar de nieuwe cijfers van het CBS.

“De kans op een scheiding was nog nooit zo groot. Het percentage is in de afgelopen 10 jaar gestaag omhooggegaan. Alleen in 2009 was er een lichte afname.” Aldus ANP.  Het subkopje van het artikel luid “De kans dat een huwelijk voortijdig strandt, was in 2010 in Nederland 36,2 procent. “ Dit is de afgelopen jaren alleen nog maar gestegen, maar waarom?



Een echte reden daarvoor kan niet worden gegeven, men weet niet wat de redenen zijn voor de grote groei in echtscheidingen. Er word gegist dat we met een berg ‘opgespaarde scheidingen’ hebben te maken. 'In 2009 zag je dat mensen hun scheiding even opschortten, omdat zij vreesden hun huis niet kwijt te kunnen raken. Wachten tot de huizenmarkt aantrekt, lijkt nu geen nut meer te hebben. Dus besluiten mensen uiteindelijk toch uit elkaar te gaan. Maar het is giswerk of dit de hele stijging verklaart.” Aldus Anke Mulder, voorzitter van Vereniging van Familierecht  Advocaten Scheidingsmediators.



Voor de enorme toename van eenpersoonshuishoudens is wel een verklaring. Dankzij de vergrijzing zien wij ook een toename in het aantal weduwen/ weduwenaars in Nederland.  Verder is er ook een grote groep jongeren die op zichzelf gaat wonen die we niet moeten meerekenen als we naar de scheidingen alleen kijken.  Pas na de leeftijd 30 word het interessant, dan hebben de meeste mensen toch wel een levenspartner gevonden met wie ze samenwonen.  Toch zien we sinds de afgelopen tien jaar dat de eenpersoonshuishoudens relatief hoog zijn. De meeste mensen scheiden tussen hun 42-45. Maar waarom?



De spanning van het geheim




Misschien is er wel een correlatie met het stijgende aantal zaken van overspel in Nederland. Iemand grapte ooit “ Van de 2,2 miljoen singles in Nederland, staan er 3 miljoen op Relatieplanet.” Veel betrouwbare onderzoeken over vreemdgaan zijn er ooit geweest, sinds mensen niet graag openlijk praten over hun buitenechtelijke relaties.  Er zijn onderzoeken gedaan door onder andere Durex en psycholoog Henk Noort. Beide onderzoeken kwamen er ongeveer op uit dat een kleine 27% van de Nederlanders die vreemdgaat.

Erg betrouwbaar zijn deze cijfers niet, ‘overspel  kan op vele manier worden geïnterpreteerd.

De een vind zoenen met een anders al overspel waar de ander pas boos word zodra de desbetreffende partner het bed in duikt met een ander.



Zelfs als de cijfers liegen kunnen we er niet omheen, overspel en scheiding heeft wel degelijk een grotere rol in onze samenleving ingenomen.  Zo ook in de literatuur, een liefde mist de spanning als er geen minnaar aan te pas komt. Zowel in ‘Het Derde Huwelijk’ als in ‘Bonita Avenue’ komt het onderwerp terug, tot mijn grote blijdschap. De realistische weergave van drama en pijn is een plezier om te weten. Wellicht omdat het verdriet van liefde mij bekent is, of wellicht omdat ik de tragische relaties lees en denk “hé, het kan altijd nog slechter!’” Wat het ook mag zijn wat het met mij doet, ik ben blij dat het een centrale positie in de literatuur heeft gevonden.  De taal verandert terwijl de samenleving zich ontwikkelt, en zo doet de literatuur dat ook. Er zijn altijd bepaalde thema’s die terugkomen,  waar andere, zoals het thema liefde, worden uitgebreid.



Al met al vond ik ‘Bonita Avenue’ en moeilijk maar goed boek om te lezen. Ik kan het zeker aanraden aan personen die zich interesseren in boeken met veel karakter ontwikkeling en opzoek zijn naar een uitdaging. 


Bronnen




http://www.vreemdgaan-overspel.nl/feiten.html